Je mag ze gerust acrobaten onder de monteurs noemen: de technici die hoog in de lucht zweven om overal oprijzende windmolenparken aan de praat te houden. Hoogtevrees staat niet in hun woordenboek, wel een job vol uitdagingen.
In de haven van Antwerpen kan je er niet meer naast kijken. Windturbines maken er tegenwoordig deel uit van het landschap. In de zoektocht naar groene, hernieuwbare energie zit windenergie in de lift. Om al die windmolenparken in gang te zetten en te onderhouden, zijn monteurs, veel monteurs nodig. In de haven van Antwerpen, waar Vleemo en Wind aan de Stroom de windturbines ontwikkelen en exploiteren, is dat onderhoud voor een deel in handen van Enercon, een van oorsprong Duitse firma met vestiging in België. “Momenteel hebben we in België 72 monteurs en zoeken we voor projecten in het noorden van het land, zoals Antwerpen en Limburg, een tiental extra krachten”, vertelt Olivier Ménage, co-director van Enercon België en regiomanager Centraal-Europa en Noord-Amerika.
Hoogtechnologisch op grote hoogte
Makkelijk zijn die niet te vinden. “Technici lopen sowieso niet dik gezaaid. In ons beroep worden we daarenboven geconfronteerd met de bijkomende factor dat we constant op grote hoogte werken. Gemiddeld spreken we toch over hoogtes van 130 meter. Geen spek voor de bek dus voor mensen met hoogtevrees”, weet Jacques Declercq uit Kalmthout. In 2010 begon hij als monteur bij Enercon. Daar is hij intussen doorgegroeid tot Site Manager Installation Work en leidt hij de dagelijkse werking op de werf in goede banen. “Daarbij komt dat de windindustrie een vrij jonge industrie is, die nog altijd volop in ontwikkeling is. Dat maakt het tot een hoogtechnologische branche, waarin je zowel elektronisch, technologisch als mechanisch onderlegd moet zijn. En je moet de handen uit de mouwen kunnen steken, want het is fysiek best wel een zware job. Dikwijls gaat het met de lift omhoog, maar moet je toch ook nog een stuk met de ladder naar boven klimmen.”
“Het is een bijzonder uitdagende job. Je moet jong en fit zijn, want er komt behoorlijk wat klimwerk bij kijken", beaamt Olivier Ménage. “Fysiek vraagt het flink wat acrobatie. Je moet vaak in allerlei hoekjes en kantjes kruipen, en soms zelfs ondersteboven hangen om bepaalde klussen uit te voeren ... Onze monteurs zijn echte acrobaten”, zegt hij.
Bovenop een windturbine, op 130 meter boven de grond, is veiligheid van cruciaal belang.
Aantrekkingskracht
“Al zijn dit stuk voor stuk factoren die de zoektocht naar geschikte krachten bemoeilijken, toch zorgen ze net vanwege dat uitdagende aspect ook voor een bepaalde aantrekkingskracht. Net zoals sommige mensen zich aangetrokken voelen door het nobele van het product. Bovendien is het ook op technisch vlak een uitdaging. Omdat we in tegenstelling tot anderen niet werken met een versnellingsbak vraagt dit op elektrotechnisch vlak meer aandacht.”
"De assemblage van de windturbines doen we niet zelf”, gaat Ménage voort. “Maar van zodra ze klaar zijn om aangeschakeld te worden op het net, schieten onze mensen in actie. In 98 procent van de gevallen is dit gekoppeld aan een onderhoudscontract. “Dat houdt in dat er twee keer per jaar een (preventieve) controle wordt uitgevoerd en dat er bij storingen in actie wordt geschoten. Daar komt ook zaterdag- en zondagdienst op basis van een beurtrol aan te pas, evenals laatavondshifts. Het onderhoud omvat zowel de liften, de generatoren en de volledige automatisatie als controle en preventief onderhoud van de rotorbladen. Dat maakt dat we monteurs hebben met een uiteenlopende, weliswaar vaak elektro- technische achtergrond. Specifiek voor de rotorbladen zijn er ook een paar met een achtergrond van bijvoorbeeld carrossier, omdat zij meer affiniteit hebben met verven en dergelijke”, verduidelijkt hij.
Veiligheid voor alles
Uiteraard staat veiligheid in de job voorop. “De veiligheidscultuur moet ingebakken zijn, zowel voor zichzelf als wat het werk betreft. Daarvoor hebben we een uitgebreid veiligheidsprotocol en zijn er geregeld trainingen”, verklaart Olivier Ménage. “In het raam van de veiligheid zijn we ook altijd met minstens één collega onderweg, en soms zijn we zelfs met drie”, vult Jacques Declercq aan. “Er kan altijd iets gebeuren. De ene moet de andere kunnen redden. Daarvoor krijgen we om het halfjaar reddingsoefeningen.” “Je hebt een grote verantwoordelijkheid, maar ook een zekere vrijheid om je werk te regelen. Je komt op heel wat plaatsen: overal in België, en soms ook over de grenzen in onder meer Nederland en Luxemburg.”
Bart Roggeman, Jobat
Meer informatie over jobs in energie in Jobat en op www.jobat.be